Beide zijn gevaarlijke keuzes en hoeven ook niet echt zo
gemaakt te worden. Als je namelijk nog wat beter naar beneden kijkt blijkt dat
het helemaal niet zo’n grote afgerond is maar dat er allemaal kleine traptreden
gaan. Grootse dingen gebeuren met kleine stapjes. Ik ga twee maanden op reis is
een afgrond met een grote o. Maar iedere week 80 euro in een oude sok stoppen
totdat je erachter komt dat je een vliegticket kan kopen alweer een stuk
kleiner.
Voor mij was de grote stap een eigen bedrijf beginnen , want
waar moet je dan beginnen. Waarin wil ik dan een eigen bedrijf hebben en wat
nou als ik dat eigenlijk helemaal niet kan. Vragen waar ik mij een jaar mee
bezig heb gehouden. Ik heb wel de reis nodig gehad om mijn kwarter life crisis
te overwinnen. Ik heb netjes 80 euro in een stok gestopt en in India kreeg ik steeds
minder het gevoel dat ik me alles moet afvragen ( want ja daar kan je, je alles
wat ze doen wel afvragen) en doordat ik
minder vragen had hoefde ik ook minder antwoorden te zoeken. Dit maakte me
rustiger en creëerde ruimte om andere kleine stapjes te bedenken en een voor
een uit te voeren. Als persoon van de
lijstjes was mijn manier om alles stapjes op een lijst te schrijven. Kleine
dingen zoals sla eten en meer vrolijke liedjes luisteren tot meer glimlachen en
meer mensen knuffelen. Naarmate ik meer dingen kon afkruisen kreeg ik ook het
zelfvertrouwen dat ik wel degelijk goed bezig was. Niet meer op de jaloerse
kijk ik-kan-het-ook manier maar voor mezelf, omdat ik er blij van wordt en het
me een goed gevoel geeft. Zo belande ik ook bij het stapje inschrijven bij de
kvk voor mij het begin van een eigen bedrijf. Want als je een kvk nummer en een
website heb dan komt de rest van zelf wel.
Velen zullen het met deze uitspraak niet eens zijn, maar dat hoeft ook
niet. Het heeft mij het zelfvertrouwen
gegeven wat ik in nodig had en zo loop ik mijn traptreden en langzaam brengen
deze mij vanzelf waar ik moet zijn.
