Afwachten of plannen en vooruitzien

Ik word de laatste tijd gek van mezelf.  Na honderden analyses over mezelf weet ik wel wat ik goed kan, wat mijn valkuilen zijn. Waar ik blij van wordt, Wat mijn visie is. Welke worden bij mij passen en welke niet. Wat ik niet weet is en nu? Ik weet het , ik probeer het zo goed mogelijk aan mensen uit te leggen maar als ik het zeg weet ik dat het niet de goede verwoording is. Nu mijn studie bijna ten einde is ben ik heel er op zoek naar wat wil ik dan. Ik ben gewent om eigenlijk altijd te weten wat ik wil. Ik zag iets, dat voelde goed en dat ging ik doen, uiteindelijk bleek ook altijd dat het hetgene was wat ik moest doen. Maar nu weet ik het gewoon even niet meer. Het compas uit pirates of the carabien die altijd wijst naar wat je wil is in de war.

Allemaal woorden, ideeën en plannen draaien eromheen maar ik kan mijn vinger niet op de zere plek leggen. Het enige wat ik weet, is dat ik me weer wil voelen als toen ik aan het afstuderen was. Een periode waarin ik een doel had die zo vaag en buiten mijn bereik lag dat ik alles wilde doen om uit te vinden hoe ik er kwam. In deze periode is mijn hele idee over mijzelf en wie ik ben veranderd en daar kijk ik nog steeds met veel liefde op terug.  Maar daarna heb ik het gevoel dat het gewoon stopte. Ik kreeg een nieuw leven en ben twee jaar bezig geweest deze in te richten tot wat het nu is, met een nieuw huis, nieuwe vrienden, nieuwe studie.  En nu dit allemaal weer op orde is stopt het. Ik kom niet verder.

Nu zijn er twee adviezen die elkaar tegen spreken en die mij erg in verwarring brengen. Aan de ene kant hoor je dat als je naar iets zoekt, het waarschijnlijk vlak voor je neus ligt maar je het niet kan vinden. Daarom is het, het beste om het los te laten. Set free what you love and if it loves you back it will find you. Het tweede advies is dat niemand ooit iets voor elkaar heeft gekregen door af te wachten. Je moet gewoon doen, vallen opstaan, je plan bijstellen, en weer doorgaan net zolang tot je het gevonden hebt. Alles aanpakken wat je tegenkomt en daaruit filteren wat je leuk vindt. Maar dit voelt alsof je in zo’n geldturbine zit waarin er allemaal briefjes omhoof waaien en je maar in het wilde weg grijpt in de hoop dat je een briefje vangt.

Ik weet wel dat ik hier nu zit met 100 ideeën, plannen en wensen die het liefst uit mijn lichaam willen knallen maar ik nog steeds hier op bed zit. Niet wetend wat ik ermee moet of waar ik moet beginnen.