kwarter life crisis

Wie kent het niet. Het moment dat je studie begint af te lopen en je na gaat denken over het “echte” leven.  Eigenlijk wil je niet doorstuderen want dat heb je wel even gehad. Maar werken is ook nog een te grote stap in de grote mensen wereld. DE OPLOSSING reizen, een moment ertussen uit. Alles op een rijtje zetten en je leventje eens even over denken om te kijken of alles goed is gegaan. Heb ik kansen laten liggen. Had ik niet al een  goed lopend bedrijf moeten hebben op mijn leeftijd. Waarom lijken andere mensen zo veel succesvoller dan ik. Doe ik wel wat ik wil, wie ben ik eigenlijk, wat wil ik eigenlijk. Allemaal vragen en weinig antwoorden en hoe meer vragen hoe minder antwoorden. Soms kan je daar best wel eens ongelukkig van worden. Waarom al die gedachten maar geen actie. Wat houdt me tegen. Het voelt alsof je vanaf een afgrond naar beneden kan kijken. Moet ik van de klif afspringen en maar kijken waar ik eindig of blijf ik hier veilig staan wachten tot de tijd voorbij gaat en ik een epifany krijg.

Beide zijn gevaarlijke keuzes en hoeven ook niet echt zo gemaakt te worden. Als je namelijk nog wat beter naar beneden kijkt blijkt dat het helemaal niet zo’n grote afgerond is maar dat er allemaal kleine traptreden gaan. Grootse dingen gebeuren met kleine stapjes. Ik ga twee maanden op reis is een afgrond met een grote o. Maar iedere week 80 euro in een oude sok stoppen totdat je erachter komt dat je een vliegticket kan kopen alweer een stuk kleiner.

Voor mij was de grote stap een eigen bedrijf beginnen , want waar moet je dan beginnen. Waarin wil ik dan een eigen bedrijf hebben en wat nou als ik dat eigenlijk helemaal niet kan. Vragen waar ik mij een jaar mee bezig heb gehouden. Ik heb wel de reis nodig gehad om mijn kwarter life crisis te overwinnen. Ik heb netjes 80 euro in een stok gestopt en in India kreeg ik steeds minder het gevoel dat ik me alles moet afvragen ( want ja daar kan je, je alles  wat ze doen wel afvragen) en doordat ik minder vragen had hoefde ik ook minder antwoorden te zoeken. Dit maakte me rustiger en creëerde ruimte om andere kleine stapjes te bedenken en een voor een uit te voeren.  Als persoon van de lijstjes was mijn manier om alles stapjes op een lijst te schrijven. Kleine dingen zoals sla eten en meer vrolijke liedjes luisteren tot meer glimlachen en meer mensen knuffelen. Naarmate ik meer dingen kon afkruisen kreeg ik ook het zelfvertrouwen dat ik wel degelijk goed bezig was. Niet meer op de jaloerse kijk ik-kan-het-ook manier maar voor mezelf, omdat ik er blij van wordt en het me een goed gevoel geeft. Zo belande ik ook bij het stapje inschrijven bij de kvk voor mij het begin van een eigen bedrijf. Want als je een kvk nummer en een website heb dan komt de rest van zelf wel.  Velen zullen het met deze uitspraak niet eens zijn, maar dat hoeft ook niet.  Het heeft mij het zelfvertrouwen gegeven wat ik in nodig had en zo loop ik mijn traptreden en langzaam brengen deze mij vanzelf waar ik moet zijn.